29 اردیبهشت

نفس های اخر اردیبهشت است.. دو روز دیگر تمام می شود و من هنوز یک اتفاق نیفتاده ی اردیبهشتی دارم!

اصلا شاید بخاطر همین است که تا به الان اتفاق نیفتاده، من همه حسابم روی حرف های میتراست و انگار نه انگار که این عالم خدایی دارد!

در بهترین وضعیت روحی عمرم قرار دارم..

یک اتفاق جالبی که وجود دارد این است که من همیشه در رابطه هایم خیلی خودم را شیفته یا با ذوق نشان نمی دادم، همیشه دست بالا را داشتم و همیشه ان کسی که ناز می کرد بودم اما این بار چنان من عنان کار از کف داده ام که بیا و ببین!

منی که هوس هوس به کسی زنگ نمی زنم، منی که هیچ وقت غرورم اجازه نمیداد که یک سری کار ها را بکنم، باید رفتارهای الانم را ببینی!

اون روز بهش میگفتم که من که وا دادم  و با تمام وجودم تورو میخوام اما تورو نمیدونم چیکاره ای! البته به شوخی گفتم!

بهم گفت که اگه واقعا نمیفهمی که منم تورو میخوام که ول معطلیم!

خلاضه تو خوب وضعیتی هستیم و تنها بدیبش اینه که هفته ای یک بار میبینیم همو من دلم میخاد که هر روز همو ببینم!! اما تقریبا هر روز تلفنی صحبت میکنیم!

خدا یا خیلی ممنونم.