روزه

شک ندارم که قرار است عذابی برسد
هر زمان بر خم ابروی تو تابی برسد

در سرم فکر تو و در دل من حسرت توست
شده ام تشنه لبی که به سرابی برسد

شوق دیدار تو مانند همان وقت اذان..
روزه داری که به یک جرعه ی آبی برسد

کنج آغوش دلم روزه ی خود را وا کن
تا به این خانه ی ویرانه ثوابی برسد

خبر رفتن تو عامل هر ویرانی است..
مثل آن لحظه که دستی به حبابی برسد