قبول!

دلم میخاهد به بیرون بروم! خوش بگذرانم و عشقو حال کنم!  اما نه کسی هست که با او بیرون بروم نه اینکه نمیدانم بخاهم بروم بیرون کجا بروم و چه کار بکنم!

قبلا این طور نبود! ساعت ها تنها برا خودم در کوچه ها و خیابان میگشتم و لذت میبردم. اصلا اینکه خودم را به خیابان بسپارم و پیاده هرجا که میخاهم بروم و گذر زمان را احساس نکنم یکی از بهترین تفریحاتم بود!

اما الان اکثرا در خانه ام و هیچ برنامه ای ندارم! وقتی هم قرار است با یک جمعی بیرون بروم انقدر مرا به وجد نمی اورد!

از همه بدتر این است که هیچ تلاشی برای تغییر وضعیتم انجام نمیدهم و خیلی ارام به ان تن داده ام و از ان ناراحت نیستم و قبولش کرده ام!